Τιμητική τελετή για της Καθηγήτρια Σουζάννα Παπαδοπούλου και βράβευση των μαθητών

Πραγματοποιήθηκε στον Άγιο Νικόλαο, στο REX, το Σάββατο 24 Απριλίου η τε-λετή ανακήρυξης της Καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Κρήτης Σουζάννας Παπαδο-πούλου Επιτίμου Μέλους του Παραρτήματος Λασιθίου της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας και η βράβευση των μαθητών που διακρίθηκαν στους μαθηματικούς δια-γωνισμούς 2009-2010.
Η εκδήλωση, στην οποία παραβρέθηκαν και χαιρέτησαν ο βουλευτής Λασιθίου και τ. υφυπουργός Γιάννης Πλακιωτάκης, ο Νομάρχης Λασιθίου Σ. Αναστασάκης, ο Δήμαρχος Αγίου Νικολάου Δ. Κουνενάκης, η Αντινομάρχης Μ. Πρατσίνη, ο Δ. Β/θμιας Ν. Λασιθίου κ. Γ. Βασιλάκης, ο Σχολικός Σύμβουλος Μαθηματικών κ. Ι. Κανέλλος, ο Αντιδήμαρχος Ιεράπετρας κ. Ν. Σπυριδάκης, Καθηγητές του Πανεπι-στημίου Κρήτης κ.α., έκλεισε με ένα μικρό αφιέρωμα της πιανίστριας Λάινε Πάπιτζε στον Σοπέν, με αφορμή τα 200 χρόνια από τη γέννηση του συνθέτη που γιορτάζονται φέτος.
Μηνύματα έστειλαν η Νομάρχης Ηρακλείου Ε. Σχοιναράκη και ο Πρόεδρος του Μαθηματικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Κρήτης Μ. Ταρουδάκης.
Ο Πρόεδρος του Παραρτήματος κ. Ι. Σταμέλος αναφερόμενος στην απόδοση τι-μής στην Καθηγήτρια καθώς και στην βράβευση των μαθητών είπε:
«Μια βράβευση μπορεί να αφορά την αυταπάρνηση και την κοινωνική προσφορά. Μπορεί, επίσης, να αποτελεί επιβράβευση μιας εξαιρετικής επίδοσης σε έναν διαγω-νισμό ή μιας νίκης σε έναν αθλητικό αγώνα. Οι βραβεύσεις αυτού του είδους αφο-ρούν συγκεκριμένες πράξεις. Βραβεύσεις για το κοινωνικό, πνευματικό και καλλιτε-χνικό έργο συγκεκριμένων πράξεων ή έργων πραγματοποιεί η Ακαδημία Αθηνών στο τέλος του έτους. Ανάλογη είναι και η βράβευση των μαθητών που γίνεται στα σχο-λεία με τα αριστεία και τους επαίνους την παραμονή της 28ης Οκτωβρίου. Η σημερινή βράβευση των μαθητών για τις επιδόσεις τους στους Πανελλήνιους Διαγωνισμούς της Μαθηματικής Εταιρείας εντάσσονται, επίσης, σε αυτό το πλαίσιο.
Η βράβευση ενός προσώπου για το σύνολο του έργου του, με τη δημόσια απόδο-ση επαίνου, ενδέχεται να είναι μια πράξη δημοσίων σχέσεων. Βραβεύουμε κάποιον επιθυμώντας να τον έχουμε με το μέρος μας κάπου, εκεί που σκοπεύουμε να τον χρη-σιμοποιήσουμε ή να τον αποτρέψουμε να πάρει θέση αντίθετη από τα δικά μας συμ-φέροντα. Γινόταν και άλλοτε. Το κακό έχει παραγίνει στις μέρες μας. Σε τέτοιο βαθ-μό, μάλιστα, ώστε σχεδόν κάθε κίνηση βράβευσης να εγείρει αυτομάτως ερωτήματα σχετικά με τη σκοπιμότητα που εξυπηρετεί. Ιδιοτελείς πρακτικές προφανώς ευτελί-ζουν και τα δυο μέρη.
Ναι, καλά σας πέρασε από το μυαλό, ακόμα και νόμπελ έχουν δοθεί με το προη-γούμενο σκεπτικό. Όμως, πέρα από τις βραβεύσεις των δημοσίων σχέσεων, ο θεσμός της απόδοσης δημόσιου επαίνου τι είδους σημαντικότητα μπορεί να έχει για την κοι-νωνία; Τι προκύπτει από την ιστορική ανασκόπηση; Γιατί θα πρέπει σήμερα να τι-μάμε κάποιον δημόσια; Πώς θα πρέπει οι κοινωνικοί φορείς να διαχειρίζονται αποτε-λεσματικά το θεσμό; Υπάρχουν κριτήρια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να τεκμηριώσουν σοβαρά το σκεπτικό μιας βράβευσης;
Ο δημόσιος έπαινος έχει σοβαρές κοινωνικές διαστάσεις: υποδεικνύει και προβά-λει πρότυπα στην κοινωνία. Υποδεικνύει αυτούς που θέλουμε να μοιάσουμε. Δείχνει το δρόμο στα παιδιά μας. Είναι σαν πρόσταγμα: έτσι σας θέλουμε, να γίνετε σαν κι αυτούς! Δημιουργεί, ακόμα, και προοπτική στην κοινωνία, αφού θεωρείται και δική της επιβράβευση. Ως εκ τούτων, λοιπόν, όταν ο δημόσιος έπαινος αποδίδεται με σο-βαρότητα και με αυστηρές προδιαγραφές, μπορεί να αποτελέσει ισχυρό κίνητρο για την προαγωγή του πολιτισμού και της κοινωνίας. Βεβαίως, παίζει ρόλο και η σημα-ντικότητα του βραβείου. Πολύ πρόσφατο είναι το περιστατικό, όπου ο πρόεδρος της Βουλής επικαλέστηκε τα ελληνικά νόμπελ για να παρατηρήσει τους Ευρωπαίους ε-ταίρους μας. Στην Ελλάδα, πράγματι, καμαρώνουμε για τα δυο νόμπελ που έχουν α-πονεμηθεί στους Σεφέρη και Ελύτη, ενώ πιο σπάνια θυμόμαστε άλλα βραβεία.
Σε πάμπολλα κλασσικά κείμενα αναφέρεται ο δημόσιος έπαινος και θεωρείται ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέσα για την παρώθηση των πολιτών σε ενέργειες κοινού συμφέροντος. Ας περιοριστούμε, για την οικονομία, σε ένα κορυφαίο πολιτικό κείμενο: «Όπου έχουν θεσμοθετηθεί τα μεγαλύτερα βραβεία αρετής» λέει ο Περικλής στον Επιτάφιο, «εκεί ζουν και οι καλύτεροι πολίτες».
Η θέση στην επαγγελματική πυραμίδα και η καριέρα γενικότερα, αν η αξιοκρατία δεν περιορίζονταν σε απλή ρητορεία, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα σοβαρό στοι-χείο σημαντικότητας. Θα μπορούσε να είναι ένα σημαντικό εχέγγυο αξιοπιστίας για την επιλογή του τιμώμενου. Η αξιοκρατία όμως είναι σαν τη δημοκρατία, την προ-στασία του περιβάλλοντος, την εφαρμογή των νόμων: συχνά την επικαλούμαστε, αλ-λά για τους άλλους. Οι θέσεις που προσφέρονται δύσκολα συνδυάζονται και με το ανάλογο κύρος. Η τυπική επαγγελματική εξέλιξη δεν τα λέει όλα. Τι μένει τότε; Τα οράματα και οι προοπτικές που καταθέτεις. Ο αγώνας για τη δημιουργία μιας καλύ-τερης κοινωνίας. Αυτό που αφήνεις πίσω σου. Το έργο δηλαδή και η σημαντικότητά του στο χώρο και την κοινωνία. Για παράδειγμα ο αριθμός των βιβλιογραφικών πα-ραπομπών είναι ένα σημαντικό κριτήριο για τη σημαντικότητα του έργου στον επι-στημονικό χώρο. Η επικοινωνιακή ικανότητα, η συναισθηματική νοημοσύνη, το τα-λέντο, ο μόχθος, η αποτελεσματικότητα, η καινοτομία, η μεθοδικότητα, η συνεισφο-ρά στην επιστήμη και την κοινωνία μπορούν να προκύπτουν από τα χαρτιά μπορεί όμως και να μην αναδεικνύονται στην πραγματική τους διάσταση. Η δημοσιοποίηση όλων των στοιχείων που μπορούν να τεκμηριώσουν τον δημόσιο έπαινο είναι νομί-ζουμε μια πράξη επιβεβλημένη σε κάθε περίπτωση. Όσοι έχουμε την τύχη να υπηρε-τούμε την εκπαίδευση και κάτι ακόμα: αυτό που αφήνουμε στους μαθητές μας. Την ψηφίδα μας στην προσωπικότητά τους. Στον τρόπο που αντιλαμβάνονται τον κόσμο. Στα στοιχεία της σκέψης και της δημιουργικότητά τους. Σ’ αυτά που ασυνείδητα έ-χουν εγχαραχθεί στην προσωπικότητά τους. Όλα αυτά που κάνουν τους μαθητές μας να αναφέρονται σε μας με αγάπη και που καμαρώνουν λέγοντας πως υπήρξαμε δά-σκαλοί τους. Σκεφτείτε πώς νοιώθετε κάθε φορά που φέρνετε στο μυαλό τη μορφή αγαπημένων σας δασκάλων.
Κλείνοντας, τέλος, αυτές τις γενικές αναφορές, θέλουμε να σταθούμε για λίγο και σε εκείνον που αποδίδει τις τιμές. «Πες μου ποιος σε επαινεί να σου πω ποιος είσαι», λέει ειρωνικά ο θυμόσοφος λαός μας. Γιατί ο τιμώμενος που αποδέχεται τις τιμές, παίρνει ουσιαστικά θέση γι’ αυτόν που τον τιμά προσφέροντας και αυτός από το δικό του κύρος. Κατά συνέπεια θα πρέπει να γνωρίζουν και τα δύο μέρη ότι μπορεί να α-ποτελέσουν αντικείμενο αυστηρής κριτικής. Αντίθετα, πάλι, όταν η απόδοση τιμών γίνεται προς τη σωστή κατεύθυνση, και με τρόπο που αρμόζει στον τιμώμενο, τιμάται επίσης και αυτός που τις αποδίδει.
Στη σημερινή πραγματικότητα, όπου ο κενός λόγος έχει αναγορευτεί σε υπέρτατη αξία, βιώνοντες ένα κλίμα καθολικής απαισιοδοξίας για όσα γίνονται ή δε γίνονται γύρω μας, θα πρέπει, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να ψάξουμε: να αναζητή-σουμε την κρίσιμη μάζα, σε κάθε χώρο, για την έναρξη μιας αντίστροφης πορείας. Να ανακαλύψουμε και να προβάλλουμε τα θετικά πρότυπα, τις γνήσιες αξίες, τους ανθρώπους που μιλούν με το έργο και τη συμπεριφορά τους. Η κοινωνία μας οφείλει να αναγνωρίζει και να τιμά αυτούς που τη στηρίζουν πραγματικά, που συμβάλλουν ουσιαστικά στην ανελικτική πορεία της. Οφείλουμε να τους βγάλουμε μπροστά, κατά την προσφιλή έκφραση.
Η βράβευση των μαθητών μας σήμερα, είναι μια πράξη της κοινότητας των δα-σκάλων τους, η οποία τους τιμά για τις ιδιαίτερες επιδόσεις τους στα μαθηματικά. Η απόδοση τιμών στην Καθηγήτρια Σουζάννα Παπαδοπούλου αποτελεί μια πράξη α-ντίστροφη. Οι μαθητές της επιθυμούν να εκφράσουν δημόσια την ευγνωμοσύνη τους. Να τιμήσουν την εξαίρετη επιστήμονα, τη μεγάλη δασκάλα, τον άνθρωπο.
Η Καθηγήτρια Σουζάννα Παπαδοπούλου είναι πολυβραβευμένη. Μερικά από τα βραβεία της είναι κορυφαία για τον χώρο που υπηρετεί. Η αποδοχή της ανακήρυξής της ως Επιτίμου Μέλους στο Παράρτημά μας μπορεί για την ίδια να μην είναι κάτι ιδιαιτέρως σημαντικό, όμως για μας αποτελεί εξαιρετική τιμή.
Η Σουζάννα Παπαδοπούλου γεννήθηκε στην Αμαλιάδα. Σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στο οποίο εκπόνησε και τη διδακτορική της διατριβή. Ερ-γάστηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ως βοηθός και επιμελήτρια. Ως βοηθός, ερευνή-τρια, υφηγήτρια και αναπληρώτρια καθηγήτρια εργάστηκε και σε διάφορα πανεπι-στήμια της Γερμανίας. Από το 1982 είναι Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης. Κατέχει δε μια πανελλήνια πρωτιά: είναι η πρώτη γυναίκα που κατέλαβε πανεπιστη-μιακή έδρα σε Μαθηματικό Τμήμα στη χώρα μας.
Έχει κάνει αρκετές δημοσιεύσεις ενώ στις εργασίες της παραπέμπουν πάρα πολλά άρθρα και βιβλία. Έχει διατελέσει κριτής εργασιών που προορίζονταν για συνέδρια και επιστημονικά περιοδικά. Έχει χρηματίσει υπεύθυνη αρκετών ερευνητικών προ-γραμμάτων και έχει εποπτεύσει, επίσης, αρκετές μεταπτυχιακές εργασίες και διδα-κτορικά.
Έχει διατελέσει Πρόεδρος του Μαθηματικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Κρή-της τις περιόδους 1986-1991 και 1995-1997 και κοσμήτορας της Σχολής Θετικών και Τεχνολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης την περίοδο 2002-2008.
Έχει τιμηθεί με αρκετά βραβεία. Τελευταία, την Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009, στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Πα-πούλιας, της απένειμε το βραβείο «Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας εις μνή-μην Β. Ξανθόπουλου και Στ. Πνευματικού». «Η διαδρομή της», όπως αναφέρεται στο σκεπτικό της επιτροπής, «χαρακτηρίζεται από μία συνεχή προσήλωση στις αρχές της ακαδημαϊκής αριστείας και μία εξαιρετική αφοσίωση στην εκπαιδευτική διαδικα-σία και στη διδασκαλία των φοιτητών». Το βραβείο έχει απονεμηθεί 19 φορές και μόνο δυο σε γυναίκα.
Την Καθηγήτρια Σουζάννα Παπαδοπούλου είχα την τύχη να γνωρίσω για πρώτη φορά στην ΣΕΛΜΕ Ηρακλείου, όπου μας δίδαξε Μαθηματική Ανάλυση, ήθος, και ποιότητα ανθρωπίνων σχέσεων. Πολλές φορές έκτοτε μας έκανε την τιμή, ανταποκρι-νόμενη στις προσκλήσεις του Παραρτήματός μας, να αναπτύξει στο νομό μας διάφο-ρα θέματα σε ανάλογες εκδηλώσεις.
Συνεκτιμώντας, λοιπόν, την προσφορά της στη Μαθηματική Επιστήμη και Παι-δεία, το ήθος, την κοινωνική της δραστηριότητα, την αμέριστη και ανιδιοτελή συ-μπαράσταση στη λειτουργία μας, η Διοικούσα Επιτροπή, στη συνεδρίαση της 12ης Απριλίου 2010, αποφάσισε ομοφώνως να την ανακηρύξει επίτιμο μέλος του Παραρ-τήματός μας. Αποτελεί δε, ιδιαίτερη τιμή για μας η αποδοχή εκ μέρους της, αυτής μας της απόφασης.
Κυρία Παπαδοπούλου εκ μέρους όλων των συναδέλφων του Παραρτήματός μας, σας παρακαλώ να δεχθείτε αυτή την αναμνηστική πλακέτα και το δίπλωμα, καθώς και την ευγνωμοσύνη μας, γιατί από σας, εκτός από Μαθηματικά, διδασκόμαστε κοι-νωνική συμπεριφορά και ήθος. Εσείς μας τιμάτε περισσότερο σήμερα».